Asset Publisher
WORTH SEEING
Warto zobaczyć, fot. Jerzy Malicki
Warto zobaczyć, fot. Jerzy Malicki
fot. Mariusz Grondys
The area occupied by the Babimost Forest District, apart from offering abundance of natural environment, shows the history of early settlements, features original folklore architecture, historical buildings (mainly sacral) and rich history of Ziemia Lubuska.
Over the centuries men created parks to surround their residences, being both huge palaces or small country mansions. Many of them have survived until the present time. Usually they are located on manor or church lands. Parks with remarkable natural and scenic values have been acknowledged as monuments and as such entered into the Register of the Regional Monuments Conservator. Parks attract our attention with their beauty and are an agglomeration of rare plant species. They abound in old, monumental examples of rare and often exotic trees.
Promotion of Ziemia Babimojska, obviously meaning promotion of the nature of this area and the Forest District, was wonderfully developed by Eugeniusz Paukszta and his Artists' Retreat . This facility is located at the Ranger' Lodge Lina, which also houses the memorial room dedicated to that distinguished writer. The Retreat was created with contribution of the Forest District (especially of the Chief Forester Stanisław Daszkiewicz and the Municipal and Communal Office of Kargowa).
The area of the Babimost Forest District features many similar objects entered into the Register of the Regional Monuments Conservator.
Asset Publisher
POROSTY - PREHISTORYCZNE ORGANIZMY
POROSTY - PREHISTORYCZNE ORGANIZMY
Porosty na ziemi pojawiły się już ponad 400 milionów lat temu, a więc wtedy kiedy nie istniały jeszcze rośliny naczyniowe.
Są bardzo rozpowszechnione i rosną niemalże na całej kuli ziemskiej. Preferują miejsca o bardzo trudnych warunkach środowiskowych takich jak jaskinie, wysokie góry, tundra, stepy, pustynie. Na terenie Nadleśnictwa Babimost występują dość masowo ze względu na liczne siedliska borowe.
Czym są porosty?
Porosty to organizmy żywe należące do Królestwa Grzybów (łac. Mycota). Uznaje się, że są to grzyby zlichenizowane, a ich ciało – czyli plecha, zbudowane jest z dwóch komponentów: strzępek grzyba i komórek glonów. Układ taki stwarza ogromne możliwości wegetacyjne. Zdolności higroskopijne grzyba pozwalają wychwycić najmniejsze ilości wody obecnej w otoczeniu, a glony dzięki obecności chlorofilu nawet w skrajnych warunkach są zdolne do przeprowadzenia procesu fotosyntezy. Obecnie występują we wszystkich długościach i szerokościach geograficznych. Od zimnych obszarów arktycznych po gorące tereny pustynne.
Budowa i wielkość plech
Analizując budowę porostów należy uwzględnić zarówno cechy zewnętrzne jak i wewnętrzne. Biorąc pod uwagę anatomię porostów, wyróżnia się dwa typy plech: homeometryczną – czyli niewarstwową, gdzie komponenty rozmieszczone są równomiernie i heterometryczną – w której mykobiont i fotobiont wyraźnie wykazują ułożenie warstwowe.
Budowa plechy heterometrycznej (warstwowej):
Znaczenie porostów w przyrodzie.
Choć porosty to grupa organizmów o niewielkich rozmiarach, ale rozpowszechnionych w środowisku, stanowi ważne ogniwo obiegu materii. W ekosystemach leśnych porosty pełnią funkcję rezerwuarów wody (epigeity i epifity), korzystnie wpływając na utrzymanie odpowiedniej wilgotności. Na ubogich siedliskach, na pożarzyskach, na piaszczystych glebach i skalnych ścianach, jako pionierzy życia, rozpoczynają naturalną sukcesję i tym samym umożliwiają poprzez użyźnianie podłoża osiedlanie się innych organizmów roślinnych. W niektórych rejonach świata są pokarmem dla zwierząt kopytnych (m. in. chrobotek reniferowy) a ze względu na swoją strukturę stają się schronieniem dla wielu gatunków bezkręgowców.
Porosty na ternie Nadleśnictwa Babimost
Na terenie zarządzanym przez Nadleśnictwo Babimost wydzielony został Obszar Natury 2000 PLH080063 "Bory Babimojskie", który obejmuje najlepiej zachowane w południowo-wschodniej części Ziemi Lubuskiej siedliska suchego boru chrobotkowego wykształconego na sandrach i wydmach śródlądowych. Ze względu na charakter podłoża jest bardzo duże prawdopodobieństwo trwałości siedliska. Najlepiej (typowo) wykształcone zbiorowiska Cladonio-Pinetum zajmują 57,19 ha -co stanowi niecałe 10 % obszaru o powierzchni całkowitej 619,65 ha. Na większości swojej powierzchni Obszar stanowi mozaikę boru chrobotkowego Cladonio-Pinetumi suboceanicznego boru świeżego Leucobryo-Pinetum. Cladonio-Pinetum rozwinięty jest w kilku postaciach: typowej (suchej) -z bewzględną dominacją w runie chrobotków z podrodzaju Cladina (C. arbuiscula, C. arbuscula ssp. mitis, C. rangiferina), nadających charakterystyczny siwy (szarawy) odcień dna lasu oraz żyznej (mszystej) -z całym zestawem i dużą ilościowością charakterystycznych taksonów chrobotków Cladoniasp.div., bez wyraźnej dominacji chrobotków o siwym lub białawym zabarwieniu, za to z większym udziałem chrobotków o plechach zielonych lub oliwkowych, w tym C. gracilis, C. furcatai in. a także z wyraźnym udziałem mchów właściwych. Warstwa zielna jest bardzo słabo rozwinięta.
Wśród porostów oznaczono 26 gatunków chrobotków Cladonia i 3 gatunki z rodzaju płucnica Cetraria. Spośród nich 6 to porosty objęte częściową ochroną: chrobotek leśny Cladonia arbuscula, chrobotek najeżony Cladonia portentosa, chrobotek reniferowy Cladonia rangiferina, chrobotek smukły Cladonia ciliata, płucnica darenkowa Cetraria muricata, płucnica islandzka Cetraria islandica.
