Asset Publisher
BILDUNGSANGEBOT
Die Hauptaufgabe der Naturbildung besteht in der Gestaltung richtiger gesellschaftlicher Einstellungen gegenüber den Problemen des Naturschutzes und der Forstwirtschaft.
Die direkte, negative Tätigkeit des Menschen stellt ein wichtiges Problem und eine reale Gefährdung der Waldökosysteme dar. Zu den mit der direkten Tätigkeit des Menschen in den Wäldern verbundenen Gefährdungen gehören vor allem Brände und Waldfrevel. Das Ziel von Bildungsobjekten ist es, die Fragen, die mit der Nutzung des Walds und den darin auftretenden Gefährdungen verbunden sind, näher zu bringen.
Obwohl die meisten Begegnungen und Gesprächsrunden mit den Forstwirten in den Schulen stattfinden, sind diejenigen am interessantesten, die auf den Lehrpfaden und während der Ausflüge in den Wald stattfinden. Neben ihren typischen Pflichten nehmen die Mitarbeiter der Oberförsterei auch die Bildungsaufgaben wahr. Sie bestehen in der Bestimmung des Verlaufs der Pfade und in der Intensivierung der Zusammenarbeit mit den örtlichen Schulen.
Die Oberförsterei Babimost nimmt auch Bildungsaufgaben wahr, die mit der Brandvorbeugung verbunden sind.
Durch das Vorkommen von Kiefernwäldern mit leicht brennbarem Waldbodenbewuchs besteht in den meisten Gebieten der Oberförsterei große Brandgefahr. Die Brandentstehungsgefahr ist auch mit dem erhöhten Eindringen von Touristen und der örtlichen Bevölkerung in die Wälder während der Heidelbeeren- und Pilzernte im Sommer und Herbst verbunden.
Asset Publisher
POROSTY - PREHISTORYCZNE ORGANIZMY
POROSTY - PREHISTORYCZNE ORGANIZMY
Porosty na ziemi pojawiły się już ponad 400 milionów lat temu, a więc wtedy kiedy nie istniały jeszcze rośliny naczyniowe.
Są bardzo rozpowszechnione i rosną niemalże na całej kuli ziemskiej. Preferują miejsca o bardzo trudnych warunkach środowiskowych takich jak jaskinie, wysokie góry, tundra, stepy, pustynie. Na terenie Nadleśnictwa Babimost występują dość masowo ze względu na liczne siedliska borowe.
Czym są porosty?
Porosty to organizmy żywe należące do Królestwa Grzybów (łac. Mycota). Uznaje się, że są to grzyby zlichenizowane, a ich ciało – czyli plecha, zbudowane jest z dwóch komponentów: strzępek grzyba i komórek glonów. Układ taki stwarza ogromne możliwości wegetacyjne. Zdolności higroskopijne grzyba pozwalają wychwycić najmniejsze ilości wody obecnej w otoczeniu, a glony dzięki obecności chlorofilu nawet w skrajnych warunkach są zdolne do przeprowadzenia procesu fotosyntezy. Obecnie występują we wszystkich długościach i szerokościach geograficznych. Od zimnych obszarów arktycznych po gorące tereny pustynne.
Budowa i wielkość plech
Analizując budowę porostów należy uwzględnić zarówno cechy zewnętrzne jak i wewnętrzne. Biorąc pod uwagę anatomię porostów, wyróżnia się dwa typy plech: homeometryczną – czyli niewarstwową, gdzie komponenty rozmieszczone są równomiernie i heterometryczną – w której mykobiont i fotobiont wyraźnie wykazują ułożenie warstwowe.
Budowa plechy heterometrycznej (warstwowej):
Znaczenie porostów w przyrodzie.
Choć porosty to grupa organizmów o niewielkich rozmiarach, ale rozpowszechnionych w środowisku, stanowi ważne ogniwo obiegu materii. W ekosystemach leśnych porosty pełnią funkcję rezerwuarów wody (epigeity i epifity), korzystnie wpływając na utrzymanie odpowiedniej wilgotności. Na ubogich siedliskach, na pożarzyskach, na piaszczystych glebach i skalnych ścianach, jako pionierzy życia, rozpoczynają naturalną sukcesję i tym samym umożliwiają poprzez użyźnianie podłoża osiedlanie się innych organizmów roślinnych. W niektórych rejonach świata są pokarmem dla zwierząt kopytnych (m. in. chrobotek reniferowy) a ze względu na swoją strukturę stają się schronieniem dla wielu gatunków bezkręgowców.
Porosty na ternie Nadleśnictwa Babimost
Na terenie zarządzanym przez Nadleśnictwo Babimost wydzielony został Obszar Natury 2000 PLH080063 "Bory Babimojskie", który obejmuje najlepiej zachowane w południowo-wschodniej części Ziemi Lubuskiej siedliska suchego boru chrobotkowego wykształconego na sandrach i wydmach śródlądowych. Ze względu na charakter podłoża jest bardzo duże prawdopodobieństwo trwałości siedliska. Najlepiej (typowo) wykształcone zbiorowiska Cladonio-Pinetum zajmują 57,19 ha -co stanowi niecałe 10 % obszaru o powierzchni całkowitej 619,65 ha. Na większości swojej powierzchni Obszar stanowi mozaikę boru chrobotkowego Cladonio-Pinetumi suboceanicznego boru świeżego Leucobryo-Pinetum. Cladonio-Pinetum rozwinięty jest w kilku postaciach: typowej (suchej) -z bewzględną dominacją w runie chrobotków z podrodzaju Cladina (C. arbuiscula, C. arbuscula ssp. mitis, C. rangiferina), nadających charakterystyczny siwy (szarawy) odcień dna lasu oraz żyznej (mszystej) -z całym zestawem i dużą ilościowością charakterystycznych taksonów chrobotków Cladoniasp.div., bez wyraźnej dominacji chrobotków o siwym lub białawym zabarwieniu, za to z większym udziałem chrobotków o plechach zielonych lub oliwkowych, w tym C. gracilis, C. furcatai in. a także z wyraźnym udziałem mchów właściwych. Warstwa zielna jest bardzo słabo rozwinięta.
Wśród porostów oznaczono 26 gatunków chrobotków Cladonia i 3 gatunki z rodzaju płucnica Cetraria. Spośród nich 6 to porosty objęte częściową ochroną: chrobotek leśny Cladonia arbuscula, chrobotek najeżony Cladonia portentosa, chrobotek reniferowy Cladonia rangiferina, chrobotek smukły Cladonia ciliata, płucnica darenkowa Cetraria muricata, płucnica islandzka Cetraria islandica.
